Aðalskvísurnar í bænum!

Kem með restina norður! 

P.S. Prik fyrir að geta nefnt skvísuna - aukaverðlaun fyrir að nefna bleiku dömuna!

Too darn hot!

Í það minnsta á efri hæðinni í húsinu mínu.  Kæfandi heitt og takmarkað hvað er hægt að hafa opið út.
Ef maður hefur opið út á svalir og fylgist ekki nægilega vel með er ungfrúin farin að príla uppi á húsgögnum eða situr með lappirnar dinglandi út fyrir svalahandriðið sem er nokkuð sem oss líst illa á.
Og ef það er opið út að aftan og ekki verið að fylgjast með, stingur okkar manneskja af.  Þetta gerði hún um daginn og það var taugastrekkjandi tími sem fór í að leita, allt þar til hún fannst í nágrannagarði hoppandi á trampólíni.
Eiginmaðurinn syngur fagra söngva um girðingar og þess háttar en hann er eins og framsóknarmaður, lofar miklu og efnir lítið!
Í vor var keypt turnvifta og hún gerir eitthvað smá gagn en dugar þó hvergi nærri til þegar sólin pundast inn um suðvesturgluggana og sýður íbúana.  
Blessunarlega er neðri hæðin sæmileg og það hefur aðeins nýst mér því ég hef verið að taka til hér niðri, flokka pappíra og henda, henda, henda.  Og meira að segja ekki búin enn.
En suðurríkjastemningin blífur í bili sýnist mér.

Svei!

Þurfti að tala við Kredikort/Mastercard áðan - einföld fyrirspurn.  Kvenmaðurinn sem svaraði í símann í "Þjónustuverinu" var svo fúl og úldin að ég velti því fyrir mér úr rústum hvaða af sér gengna ríkisfyrirtæki téð frauka hafi verið dregin.  Hún hlustaði varla á það sem ég var að spyrja um, nennti því greinilega ekki, greip fram í fyrir mér, talaði við mig eins og ég væri hálfviti, ekki konan með platínukortið, og var bara almennt til ama og vandræða.  Með semingi gat hún þó að lokum svarað því sem ég var að spyrja um og var samtalinu þá lokið.  Kannski var klukkan orðin of nálægt fjögur á Flöskudegi til að hún mætti vera að því að sinna vinnunni sinni?  Þar sem ég er nú verslunarmaður sjálf reyni ég almennt að stunda kurteisi, bæði í minni vinnu og eins þegar ég þarf að leita þjónustu annars staðar þannig að ég er eiginlega klossbit á þessum móttökum.

Þess ber þó að geta að þau fáu skipti sem ég hef þurft að tala við þetta þjónustuver áður hef ég fengið prýðismóttökur og þá hjálp sem þurfti.  En ég er ekki ánægð núna.

Eins og ungir myndlistarnemar áttu til að segja hér fyrr á árum: "Bölvuð ýldufýlup..."

Vestfjarðaferðin

Smáfjölskyldan fór í Vestfjarðaleiðangur í liðinni viku. Unglingurinn kvaðst þurfa að vinna og fór ekki með en var í góðu sambandi við frænkur, frænda og Securitas svo ekki var hún eftirlitslaus. En skemmst er frá því að segja að ferðin var alveg æðisleg. Ég hafði aldrei komið þarna áður svo ég vissi ekkert við hverju ég átti að búast.

Hulda að vísu lenti í smáhremmingum uppi á Þorskafjarðarheiði því hún varð bílveik í öllum hristingnum og beygjunum og sveigjunum. Stelpuanginn stóð svo hágrátandi úti á sokkabuxunum einum saman, í hífandi roki, í þriggja stiga hita á meðan verið var að flysja gubbuflíkurnar utan af henni. Fyrir einhverja leti og aulaskap hafði ég ekki hirt um að fjarlægja eina flíspeysu úr bílnum þegar við fórum og það bjargaði miklu fyrir ungar stúlkur.

En þegar í bústaðinn var komið væsti ekki um okkar manneskju. Hún er greinilega sveitastelpa í hjarta sínu því henni leið ótrúlega vel í sveitinni og undi sér mjög vel, ekki síst því hún hafði allt liðið í kringum sig til að dekra við sig.

Tókum svo akstur á Ísafjörð þegar sumarbústaðavistinni lauk og gistum svo í Flókalundi eftir að hafa verið étin lifandi af vestfirskum pöddum við Dynjanda.  Og eftir að hafa skoðað þá firði sem við náðum að fara er ég farin að skilja frasann "hrikaleg fegurð".  Og mikið kom mér á óvart hvað var fallegt á Ísafirði.  Ég bjóst við að það væri alveg ágætt þar en það er barasta stórfallegt.

Langur akstur heim á leið og oss verkjaði í allann skrokkinn þegar heim var komið. Einhverjar hugmyndir höfðu verið um að skreppa til Akjureyris en Auður hefur fengið veður af því og stakk sér til Köben á krítískum tímapunkti!

En kannski verður barasta önnur ferð farin í sumar til að heilsa upp á Norðlendingana?

Ég er hins vegar svo sannarlega til í að skreppa aftur vestur og skoða meira í rólegheitunum.

P.S. Frábær búð á Ísafirði sem heitir Orkusteinn. Fer örugglega þangað aftur ef hún er enn starfandi næst þegar ég drattast í heimsókn.

Frábært, frábært, frábært!

Sem Kópavogsbúi og daglegur strætónotandi frá sex ár aldri, fagna ég ákaft.  Við viljum helst eiga bara einn bíl og þetta hjálpar svo sannarlega til.  En ég er ekki eldri borgari né námsmaður svo undirrituð, sem notar strætó árið um kring, féll hingað til ekki í neina afsláttarhópa.

Ég er nefnilega svo heppin að síðan leiðakerfinu var umbylt um árið, gengur strætó beint úr hverfinu mínu og stoppar 150 metra frá vinnunni minni.  Alveg ástæðulaust að hafa bíl hreyfingarlausan fyrir utan vinnustaðinn allan daginn.  Svo fær maður alltaf kompaní í strætó og getur horft á bílstjórana í prívatbílunum, aleina í bílunum sínum, að bora í nefið!

Duglegur Ármann!

Frítt í strætó fyrir Kópavogsbúa

Dugleg í dag

Í dag var tekið til og sorterað í tveimur herbergjum.  Við Valgerður fórum í gegnum skápa og skúffur á minna baðherberginu og þrifum innréttinguna að innan.  Út úr því komu tveir fullir pokar af rusli.
Svo tókum ég og bóndinn til í skápum og skúffum í anddyrinu.  Þar skiluðu sér tveir ruslapokar, heill svartur poki af yfirhöfnum og heill svartur poki af skóm, hverjir munu fara í Sorpu á morgun.  Allt svo þrifið og raðað snyrtilega inn í skápa aftur.

Two down, several to go!  Við ætlum nefnilega að fara svona í gegnum allt húsið.  Ruslið hefur nebblega fengið að fjölga sér óáreitt í talsvert langan tíma, tala nú ekki um að við vorum meira eða minna hálflömuð síðastliðið eitt og hálft ár.

Cleanliness is next to Holiness!

Heillaóskir!

Byrjum á að senda hamingjuóskir til Stefaníu Helgu sem setur upp húfuna í dag eftir fjögurra ára vist í MR.  Ótrúlegt hvað tíminn líður og hvað er stutt síðan lítil stelpa var að segja okkur eftir Mallorca ferð eitt sumarið, að hún hefði fengið sand á tærnar og það hefði verið ískalt í sundlauginni.  Nú er litla stelpan orðin stærri en ég og að fara í Háskólann.  Innilega til lukku fröken Stebbólína og við hlökkum til að sjá þig í kvöld. 

En síðasta sunnudag fórum við að sjá Uriah Heep og Deep Purple spila og það var hrikalega gaman vægast sagt.  Tókum unglinginn með okkur og henni fannst líka feiknafjör.  Ekki oft sem maður sér tvo framúrskarandi tónleika sömu helgi.

Annars höfum við einhvern veginn ekki náð að gera nokkurn skapaðan hlut af viti, það er einhvern veginn soddan kaos og brölt í gangi alla daga.  Enda er heimilið farið að líða fyrir það.  Steininn tók þó úr þegar Hulda Ólafía stóð á stól við eldhúsborðið og sýndi okkur rykið á eldhúsljósinu á fingrinum:  "Sjáðu, sjáðu!  Oj!", og svo lyfti hún fætinum svo við gætum séð undir ilina á sokknum hennar og sagði aftur: "Sjáðu, sjáðu! Oj!"  Dapurlegt en satt.  Ég vona að tími og þrek fjölskyldunnar fari að leyfa vorhreingerningu.

Eða kannski þarf ég barasta að fá mér ræstitækni í vinnu!

Galdrar

Fyrir einhverjum vikum var Hulda hjá mér uppi í rúmi og átti í erfiðleikum með að sofna.  Ég kveikti á útvarpinu þar sem það róar stundum okkar manneskju og í gangi var djassþátturinn 5/4 sem Lana Kolbrún Eddudóttir er með.  Það er reyndar alveg pottþéttur þáttur og gaman að hlusta á hann alla jafna.  En kvöldið sem um ræðir var hún eingöngu að spila tónlist með Esbjörn Svenson Trio - EST.  Við lágum semsagt þarna í myrkrinu og hlustuðum á heilan þátt af góðri tónlist.  Hulda var reyndar löngu sofnuð þegar þátturinn var búinn en ég kláraði að hlusta á hann.   Nokkrum dögum seinna pantaði ég miða á tónleikana sem þeir félagar halda hér á Listahátíð.
Þeir tónleikar voru semsagt haldnir í gær á Nasa og svo verða reyndar aðrir í kvöld.  Skemmst frá því að segja að þeir voru ótrúlega góðir, héldu manni dáleiddum frá fyrstu nótu til hinnar síðustu.  Ekki slegið feilpúst.  Brjálæðislega góðir hljóðfæraleikarar. Og ótrúlega góður hljóðmaður sem þeir hafa með sér.  Ef eitthvað er laust enn á tónleikana í kvöld, mæli ég með að fólk kíki.  Ég keypti einn disk, Tuesday Wonderland en ætla að bæta smátt og smátt í safnið.

Svo er að sjá hvernig gömlu mennirnir í Deep Purple og Uriah Heep standa sig annað kvöld.

Einhverfudívan

Valgerður er komin heim, kát og hress og sjarmeruð upp úr skónum af þýskum sjentilmönnum.  Hulda var innilega ánægð með að sjá hana og faðmaði og kyssti hana.  Kötturinn hins vegar var dálítið snúðugur til að byrja með en gaf sig svo og er líka nokkuð sáttur.

Mig langaði til að benda ykkur á snilldarsíðu.  Hún er skrifuð af konu að nafni Donna Williams sem er einhverf og er ötul baráttumanneskja fyrir réttindum einhverfra.  Hún kallar sjálfa sig The Autism Diva og ég held hún beri það heiti með sóma.  Ég datt inn á síðuna hennar fyrst þegar grunur kom upp um að Hulda þyrfti frekari skoðunar við og það var virkilega gott fyrir andann og sálina að lesa það sem konan skrifar.  Hún er reyndar sálfræðimenntuð líka svo eitthvað hefur konan til sín máls.  Svo myndi ég líka benda ykkur á að kíkja á tenglana á síðunni hennar, þar kennir margra grasa sem eru þess virði að skoða.

First Lego League í fullum gangi!

Hvet ykkur til að kíkja á heimasíðu Nanóveranna (Legoliðið sem V. er í) sem eru að keppa fyrir Íslands hönd í First Lego League.  Þau eru búin að blogga nokkuð oft í dag eftir því sem líður á keppnina og bara nokkuð gaman að lesa hvað þau eru að gera.  Þar er líka linkur á beina útsendingu frá keppninni, fyrir þá allra hörðustu.  Svo er bara að senda góðar hugsanir fyrir lokaatrennuna.

Gangi ykkur vel og góða skemmtun!  Hlökkum til að sjá ykkur aftur!